donderdag 30 september 2010

Ruimte

Mijn innerlijke ruimte wordt soms ingesnoerd door situaties, mensen en de factor tijd. Het valt niet mee om in de hectiek van zo'n moment voldoende plaats te maken voor de groeiende ontwikkelingen. Het is eigenlijk alsof ik in de file of in de parkeerstand sta. Het schiet niet op en geeft een onbehaaglijk gevoel. Toch weet ik dat die innerlijke ruimte er zelf geen last van heeft. Het denken erover maakt het onrustig.