Cijfers enzo...

Als ondernemer moet je vaak rekenen. De kosten, de uitgaven, de opbrengsten. Het gaat er wat mij betreft niet alleen om wat iets kost want uiteindelijk gaat het om wat het opbrengt. En dan bedoel ik niet zo zeer in financiële zin, maar juist in werkplezier of een nieuw contact of een mooie ervaring of een blij persoon. In deze maatschappij wordt helaas vaak gerekend in cijfers en materiële dingen en worden mensen en bedrijven er op afgerekend. Ik ben meer een mens van letters, woorden en daden dan van cijfers en tot nu toe heb ik daar prima mijn weg in kunnen vinden. Gelukkig heeft het me heel veel blije gezichten en waardevolle contacten opgebracht. Hoe zou de bank en de belastingdienst het vinden als ik daar een mooi foto jaarverslag van zou bundelen...

Nederigheid

Nederig zijn, dus niet afhankelijk zijn van macht, niet op de voorgrond treden. Als je nederig bent ben je één met je omgeving, je bent als het wuivende riet of een zingende vogel, een geurende bloem een sappige appel of een fris blaadje sla. Mensen laten zich opjagen door hun omgeving of worden gedreven door prestaties en carrières. Ik probeer in harmonie te zijn met alles om mij heen, zo goed mogelijk te luisteren naar wat ik hoor tussen het geluid en wat ik zie tussen het beeld. Het vraagt nog wel enige oefening want ik heb ook te maken met verleidingen en verlangens en wat doe je daar dan mee in dit proces...

Woorden en muziek

Verhalen bevatten woorden die weer opgebouwd zijn uit letters. Muziek bevat klanken die weer opgebouwd zijn uit noten. Verhalen en muziek zijn verbonden met gevoelens en emoties waar mensen een betekenis aan geven. Verhalen en muziek vormen de mens en er ontstaan herinneringen. Tussen de woorden en klanken ligt de stilte, de essentie, de bron. Ik schakel hier regelmatig naar toe en weet daar steeds meer naar te luisteren.

Andere betekenis

Wat een mens doet en laat krijgt meer en meer een andere betekenis. Muziek, gewoontes, normen en waarden, gedachten, emoties, het is er allemaal wel maar minder nadrukkelijk aanwezig voor mij. Ik begrijp het vanuit herinnering en herkenning en heb het niet meer zo nodig om er in mee te gaan. Eerst was ik bang dat ik daardoor koel over zou komen. Het tegendeel is waar. Ik voel me vanuit de kern juist verbonden met anderen en die is puur en onbaatzuchtig. Beetje bij beetje leer ik ermee om te gaan en het in het leven te passen naar alles om mij heen. Na het uitkomen ontvouwt zich blad na blad in een variabel tempo, precies zoals bij mijn wezen past.

Zakken en verbinden

In contact met mensen merk ik steeds meer dat ik eerst zak naar mijn oerbron om vervolgens verbinding te maken met die persoon. Dan kom ik op een andere wijze tot iemand waarmee ik me dan verbaal of non verbaal één voel. Het is eigenlijk heel mooi om te ervaren dat ik daardoor veel dichterbij iemand kom omdat je gelijkwaardig afgestemd bent in dat contact. Dat geldt voor leeftijdsgenoten, jongeren en ouderen. Ook bij mensen met een geheugenstoornis of een fysiek probleem ben je samen intens aanwezig. Wat een ontdekking, wat een lagen om doorheen te wroeten. Als ik vervolgens rust neem om te kijken en voelen zie ik het vage om mij heen verdwijnen en wordt het steeds meer helder. Het beklijft alleen nog niet zo, oude patronen hebben me nog vaak in de greep. Tja, zo blijf ik in beweging en onderzoek en struikel en sta op om te verwonderen en ga weer verder.

Splitsing

En steeds weer worden er keuzes gemaakt. Ik wil het niet altijd en het mooist zou zijn als het vanzelfsprekend loopt. Dat gebeurt ook wel in grote lijnen maar regelmatig sta ik voor het maken van een keuze. In een training werd ooit gezegd: "Als je voor een T-splitsing komt te staan, neem hem. Ik denk nog vaak aan deze woorden op het moment dat er een keuze van mij gevraagd wordt. Een T-splitsing nemen zonder na te denken of je links- of rechtsaf gaat, je neemt hem gewoon zoals het in je opkomt. Zo zou het met een keuze maken ook kunnen gaan. Neem een keuze zonder er al teveel over na te denken en volg je weg zoals die loopt. Diep van binnen weet ik hoe het loopt alleen kan ik er niet altijd even makkelijk bij en neemt het denken dan toch weer de overhand.

Territorium

Soms merk ik dat mensen moeite hebben met mijn energie en zich niet zo graag in mijn omgeving begeven. Ze houden liever afstand, weten niet zo goed raad als ze in mijn buurt zijn. Meestal merk ik dat te laat en weet daar dan niet zo goed mee om te gaan. Ik vind het ook vervelend als mensen zo reageren. Natuurlijk is het iets van die ander en zou ik het ook bij die ander moeten laten. Zo werkt het op dit moment echter niet. Het zal wel bij het proces horen waarin ik zit. Niet alles is te sturen of te behappen. Het mag er zijn en is zoals het is.

Wel en wee

Er gebeurt van alles om me heen. Ik sta erbij en kijk ernaar zonder onderdeel ervan te zijn. En soms welt er een golf van emotie door me heen. Tranen van het zien van de schoonheid en de eenheid die ik ervaar en tranen van het loslaten van herinneringen die er zijn. Zo wandel ik het pad verder en slinger door het leven. Steeds meer los van invloeden door nieuws en media, losser van verstikkende banden en gewoontes. Ik breek muren af, struikel en sta op. Ik stap verder en kijk om mij heen en gooi meer en meer uit die rugzak.