Sneeuw

De wereld is bedekt met een witte laag sneeuw. Zo zuiver, zo maagdelijk. Ik wil me in dat sneeuwwit rollen, me er één mee voelen en alle ruis eromheen weg laten smelten. 's Morgens is het een sprookjestafereel. Wanneer het leven opstart omdat mensen naar hun werk gaan en scholen beginnen, mengen de kleuren zich met het wit. In de kern blijft de sneeuw wit en zuiver en dat is de kern waar ik in door wil dringen. Heerlijk dat de sneeuw me hieraan helpt herinneren.

Zilveren draden

Vandaag zag ik draden ragfijn door een spin van de ene tak naar de andere gespannen. In de zon schitterden ze en werden als zilver zo mooi. Fragiel en toch heel sterk. Zichtbaar geworden door de weerkaatsing van het zonlicht. Subtiel aanwezig soms tot een web geweven. Eigenlijk is het net als de zilveren draden die alles en iedereen met elkaar verbinden. Het vormt een ragfijn web wat schittert als je het licht erop laat schijnen.

Voorbij het schuldgevoel

Soms ben ik het ergens niet mee eens, wijs ik iets af of doe ergens niet aan mee. Dan heb ik de neiging om me daar schuldig over te voelen. Dat is niet terecht. Eigenlijk wil ik voorbij dat schuldgevoel gaan want als ik er voorbij ben voel ik me in een waterstroom en deins ik mee in de richting die het water me brengt, op weg naar die grote oceaan. En het water laat me in mijn waarde waardoor ik de keuze kan maken die op dat moment bij me past. Ik ben vrij in het maken van keuzes zonder me te hoeven verantwoorden. Niet naar mijzelf en niet naar een ander en heus het is een lastige om van los te komen.

Levenswerk

Wie gestudeerd heeft leert in welk schap of hokje je iets kunt plaatsen. Er komen steeds meer hokjes en allerlei details in die hokjes bij. Men kent iets heel specifiek over dat hokje en onderzoekt het verder en verder. Veel mensen willen met hun ziekte of probleem in een hokje geplaatst worden omdat men denkt daar houvast aan te hebben en men het als een excuus ervaart om dan iets niet te kunnen of hoeven. Mensen denken vaak in beperkingen of handicaps en vergeten de eindeloze mogelijkheden die iedereen heeft zoals de overweldigende gaven, talenten en kwaliteiten waarop elk mens zijn leven voortborduurt. Bij ieder mens zit wel ergens een steekje los of loopt een patroon anders in het prachtige werk van een mensenleven. Veel mensen concentreren zich uitsluitend op dat ene steekje of die verandering in het patroon en verliezen daarmee de schoonheid van het volmaakte levenswerk uit het oog.

Storm en lichtjes

Het stormt in het land. Mensen zijn onrustig en onstuimig en ik neem er wat van mee want het is een chaotische werkdag. Apparaten weigeren, deuren klapperen, ramen waaien open, de gaskachel is gedoofd, takken breken af en veel water valt naar beneden. Het is ook Sint Maarten en ondanks de storm en regen gaan kinderen met lampionnen op stap en zingen uit volle borst als ik de deur opendoe. Ze trotseren de kou voor het lekkers wat ze krijgen en schitteren met hun lichtjes door de straat.

Hier en nu

Als je in het hier en nu bent is het soms lastig om mensen en hun namen te herkennen. Het is geen onwil, maar ieder mens ervaar ik op zulk soort momenten als eenheid. Ik ontmoet veel verschillende mensen vanuit diverse netwerken en met veel uiteenlopende emotionele situaties. Regelmatig voel ik me switchen van een tijdsmoment waarbij ik me in een zuiver weten ervaar waar alles één is naar het landen in het aardse kennen waarbij alles ontleed is en in hokjes is geplaatst. Het zuiver weten zou je kunnen zien als het op afstand kijken naar een woestijn terwijl het aardse kennen dan het ontleden van elke individuele zandkorrel in die woestijn is. Het wordt me niet altijd in dank afgenomen als ik iemand die ik ontmoet, niet bij naam ken of niet kan plaatsen. Gelukkig weet ik er zelf steeds beter mee om te gaan.

Allerlei pakketjes

Elke dag zit vol met geschenken. Soms behoorlijk ingepakt en met stevig touw vastgeknoopt en soms liggen er pakketjes zomaar voor het oprapen. De kunst is deze pakjes te zien en ze als geschenk in ontvangst te nemen. Een regenboog, een lach of een prachtig omgekruld blad. Een klank, een woord, een tekst of een lied, het zijn allemaal kleine cadeautjes die voor het oprapen liggen. En soms is het geschenk niet direct helemaal zichtbaar. Dan moet het touwtje eerst losgepeuterd worden, de verpakking verwijdert en dan duurt het even voordat het zichtbaar is dat zo'n geschenk er ook mag zijn. Elke dag brengt wel iets voor me mee en soms is dat een boodschap die dan niet direct zichtbaar voor me is. Het zit verpakt en het duurt wel eens een tijdje voordat ik die boodschap oppak en er wat mee doe.