Sinaasappels

Als ik 's morgens sinaasappels uitpers denk ik aan het proces dat een sinaasappel doorloopt voordat ik deze halveer. Het groeiproces aan een boom totdat de sinaasappel rijp is. Het plukken, het transport naar Nederland, vervolgens van de groothandel naar de supermarkt waar het in een schap wordt gelegd. Dan pluk ik een netje uit het schap, reken het af bij de kassa en laat ze vervolgens in de fruitmand rollen. Op een willekeurige ochtend zet ik de citruspers aan, snijd twee sinaasappels door en laat het vocht eruit persen. Giet het in een glas en drink het binnen enkele seconden op. Het sap prikkelt mijn smaakpapillen en die ervaring varieert van bitter tot zoet. Een heel proces voor zo'n mooie vrucht terwijl ik het in een paar seconden wegslik. Hoe bewust ben ik me eigenlijk van dat wat ik doe, wat er aan vooraf gaat en wat het gevolg is. Ik kan me alleen maar bewust zijn van het nu en daar bij stilstaan en ervaren.

Groei en bloei

In ontwikkeling van groei naar bloei.
Opengaan en stralen, kwetsbaar en pril.
Een kort moment van zuiver zijn.
Dat is de ware spil.

In ontwikkeling van groei naar bloei.
Stapje voor stapje verder gedreven.
De wereld van de wijsheid ervaren.
Ik ben ermee verweven.

In ontwikkeling van groei naar bloei.
De taal steeds beter leren verstaan.
Het laat me niet meer los.
Zo zal ik dit levenspad verder gaan.

Gesprekken

En na een periode van loskomen en weer opstarten valt het me op dat er zo weinig echt gesprekstof is. Mensen vertellen over wat ze gedaan en gezien hebben, wie ze ontmoet en gesproken hebben en de een heeft mooie verhalen terwijl de ander teleurgesteld is over de afgelopen vakantie periode. Ik vind het boeiend om met mensen over het bewustwordingsproces te praten en dan is het ook handig als ik zelf meer over mijn bewustwordingsproces deel.
Het afgelopen jaar ben ik er een beetje in gegroeid door regelmatig te schrijven en het lijkt me tijd worden om deze blog meer bekendheid te geven.

Aard van mijn wezen

Op reis naar waar mijn wezen thuis is
Een regenboog verscheen aan de lucht.
Er was een samenzijn wat zich vormde tot eenzijn.

Thuis komen bij de aard van mijn wezen.
Ik zou er langer willen blijven.
Maar er is nog zoveel te doen.

Een steen meegenomen van de plek.
Tastbaar bewijs, een sprekende herinnering.
Langzaam kom ik weer op gang.