Muisje

Knibbel, knabbel, knuisje,
wie knaagt daar aan mijn denkhuisje???

Valkuilen

Regelmatig kom ik ze tegen, die valkuilen. Pijnlijk soms als je in zo'n kuil stapt. Prettig is het om ze op tijd te signaleren, dan kan je er naar kijken en vragen wat het je wil zeggen of je loopt er omheen. Eigenlijk zijn valkuilen leermomenten. Het is handig om je sensor open te zetten, waardoor je op tijd zo'n valkuil signaleert. En soms trap ik in een valkuil en blijk ik zo'n leermoment juist nodig te hebben om verder te komen op het pad van mijn ontwikkeling.

Gejaagde wereld

Het leven raast, jachtende mensen om mij heen.
Crisis hier en hectiek daar.
Crazy hoe mensen doldraaien door het denken.
Ze rennen en vliegen, opgejaagd door commersie en hebzucht.
Stil, stil, rust, rust.
Oppassen dat ik niet mee ga hollen.
Gewoon dat doen wat voor mij bedoeld is.

Non-dualisme

Hoe krijg je toch het evenwicht tussen drukke tijden en rustige tijden, hoe krijg je balans in licht en donker of tussen rijk en arm, dag en nacht, veel en weinig. Als je in het midden bent in het nu, dan zijn die uitersten er niet. Elke keer weer krijg ik ermee te maken en schommel ik tussen uitersten. Het gaat heen en weer en ik ben er onderdeel van. Wel versus niet, hollen en stilstaan en ik kijk naar wat er gebeurt en hoe ik er op reageer. Wel blijf ik steeds meer bij het midden, het nu, maar er zitten uitschieters bij die bepaald worden door emoties.
Daardoor weet ik dat ik mens ben en als mens leef met alles om mij heen.

Delen en geven

Het is leuk om te geven en het is mooi om te delen. Maar wat deel je eigenlijk en met wie deel je wat? Er zijn zoveel manieren om te delen in het huidige tijdperk via twitter, facebook, mails, blogs, en laten we niet vergeten door te praten, acteren, preken, zingen en noem maar op. Soms heb ik de neiging om alles te willen delen en het uit te willen schreeuwen terwijl ik een ander moment het liefst onder wil duiken en alleen wil zijn. Het blijven woorden, gebaseerd op overtuigingen, ervaringen en inzichten die je deelt en een ieder interpreteert ze op een eigen wijze. Soms lopen woorden vloeiend over naar de ander, een andere keer nemen ze een onverwachte wending en maken ze iemand boos of verdrietig.

Façades

Gezichten, ze zijn boeiend omdat er veel achter verscholen ligt. Ogen spreken terwijl woorden verhullen. Het is een façade waarachter mensen zich verstoppen of waarmee ze juist naar buiten willen treden. Mensen spiegelen zich aan elkaar, dus aan hun buitenkant. In die spiegel zijn vaak emoties zichtbaar die onder lagen verborgen liggen. De ware aard ligt achter die façades. Het brengt je bij de zuivere bron waarin je verbonden bent met alles.

Leermomenten

Door me één te voelen in de aanwezige energie ontstaat er gelijkwaardigheid. Er ontstaat ruimte achter de woorden waardoor deuren opengaan. Op een gegeven moment zijn er zelfs geen woorden meer nodig want alles is eenzijn. Ik ervaar het in rust en in mijn eigen omgeving. Zodra ik daar buiten kom verandert er regelmatig iets in mijn houding en voert mijn denken de boventoon. Mooie leermomenten om te oefenen en aan te werken.