Hoe krijg je toch het evenwicht tussen drukke tijden en rustige tijden, hoe krijg je balans in licht en donker of tussen rijk en arm, dag en nacht, veel en weinig. Als je in het midden bent in het nu, dan zijn die uitersten er niet. Elke keer weer krijg ik ermee te maken en schommel ik tussen uitersten. Het gaat heen en weer en ik ben er onderdeel van. Wel versus niet, hollen en stilstaan en ik kijk naar wat er gebeurt en hoe ik er op reageer. Wel blijf ik steeds meer bij het midden, het nu, maar er zitten uitschieters bij die bepaald worden door emoties.
Daardoor weet ik dat ik mens ben en als mens leef met alles om mij heen.