Zien en gezien worden

Een ieder ziet op zijn eigen wijze. Wat je ziet wordt gekleurd door je levenservaringen. Je hebt misschien zelf een beeld hoe mensen je zien en soms word je helemaal niet gezien. Er zullen mensen zijn die je in woorden vertellen hoe ze je zien of hoe belangrijk ze je vinden. Toch word je daarmee nog niet gezien zoals je jezelf ziet. Er kan een periode zijn waarin je niet gezien wordt omdat je in een trillingveld zit die anderen niet ervaren. Als je daar bewust van bent is het boeiend om naar anderen te kijken en te zien wat het met je doet als je niet gezien wordt. En als je daar doorheen bent maakt het niet meer uit wat je ziet en hoe je gezien wordt.

Balans

Ergens in het midden ligt de balans, het middelpunt, het evenwicht, de neutraliteit. Soms sta ik op dat punt en dan kijk ik links en rechts om mij heen. Het is een wankel evenwicht want ik kan ook weer uit balans raken, als mijn denken gaat wikken en wegen. Toch ervaar ik dat ik steeds dichter bij dat middelpunnt sta en minder snel uit balans raak door situaties of door anderen. Het is een puurheid die ik vanuit die balans ervaar diep verbonden met het zuiver zijn.

Bijzonder

Veel mensen willen graag bijzonder zijn. Het gaat dan eigenlijk vaak om gezien worden en erkenning krijgen. Uiteindelijk is ieder mens bijzonder, alleen ervaart men het niet zo. Wat maakt dat mensen zo graag bijzonder willen zijn is het unieke in denken en voelen, waardoor je niet altijd door iedereen begrepen wordt. Het heeft met trillingen in lagen te maken die zich tijdens de vele levens ontwikkeld. Ieder mens heeft zijn eigen bijzondere taak in dit leven en samen vormen we daarin één geheel. Met elkaar zijn we dus een bijzondere eenheid.

Lagen

In het bewustwordingsproces ervaar ik lagen. Laag voor laag pel ik af en ontstaat er steeds meer een heldere kijk. Ik onderzoek mijn denkhoofd, ruim op en maak leeg. Met emoties en ervaringen, gedachten en gevoelens, ga ik anders om. Het voelt als loslaten van vertrouwde patronen, weemoedig en leeg. Niet wetend wat er komen gaat geef ik me geleidelijk aan over. Een beetje dolend in niemandsland tast ik de omgeving af. Het is er licht, het is er mistig en soms zie ik een vage contour. Ik probeer vanuit rust en stilte het proces te ervaren en dat is niet makkelijk voor een bezige bij. Weer zo'n leermoment want alleen door een rijpingsproces zal ik elke laag van me af kunnen schudden en er doorheen kunnen gaan.

Verantwoordelijkheid

Soms voel ik me verantwoordelijk voor de dingen die gebeuren en dan vooral als iets niet goed verloopt. Het denken voert de boventoon en er ontstaat een negatieve spiraal. Mijn wezens energie kent dit niet maar op zo'n moment verstrik ik mij vanuit ervaringen en herinneringen in een doornstruik. Verantwoordelijkheid is eigenlijk een oordeel, een etiket wat ik op mijzelf plak. Gelukkig zie ik vaker wat ik doe als ik mijzelf soms vastzet in een struik. Wanneer ik dan naar mijzelf kijk weet ik steeds beter uit die ingewikkelde positie te komen en ervaar ik dat ik die processen nodig heb om verder mijn taak uit te kunnen voeren.

Gaia

Nu ik een woordje aan het voorbereiden ben voor dodenherdenking kom ik de naam Gaia tegen, de naam die staat voor oermoeder of de Godin van de aarde. Haar kernbetekenissen zijn: behoefte om in een lichaam te zijn; een persoonlijkheid te ontwikkelen; jezelf in de wereld te ontplooien. Als archetype staat geschreven: de initiatiefnemer, de uitdager, de pionier. Tot slot wordt er vermeld dat ze geboren is uit chaos. Grappig dat ik me hierin herken.