Zakken en verbinden

In contact met mensen merk ik steeds meer dat ik eerst zak naar mijn oerbron om vervolgens verbinding te maken met die persoon. Dan kom ik op een andere wijze tot iemand waarmee ik me dan verbaal of non verbaal één voel. Het is eigenlijk heel mooi om te ervaren dat ik daardoor veel dichterbij iemand kom omdat je gelijkwaardig afgestemd bent in dat contact. Dat geldt voor leeftijdsgenoten, jongeren en ouderen. Ook bij mensen met een geheugenstoornis of een fysiek probleem ben je samen intens aanwezig. Wat een ontdekking, wat een lagen om doorheen te wroeten. Als ik vervolgens rust neem om te kijken en voelen zie ik het vage om mij heen verdwijnen en wordt het steeds meer helder. Het beklijft alleen nog niet zo, oude patronen hebben me nog vaak in de greep. Tja, zo blijf ik in beweging en onderzoek en struikel en sta op om te verwonderen en ga weer verder.