De bron

Vandaag stond ik in de zee en het regende. Grenzeloos verlangen naar daar waar de bron ligt. Soms wil ik mijn gedachten ontladen want op de aardse bodem ligt een taak die nog niet af is. Gezuiverd en fris keer ik huiswaarts met zand tussen mijn tenen. Het schuurt nog even door. En ik weet dat als ik na dit leven overga, mijn lichaam verbrand mag worden waarna de as over zee uitgestrooid kan worden. Dan is mijn levenscirkel rond. Het is nog lang niet zo ver. Gelukkig is er die zee om naar toe te gaan om me toch eventjes één te voelen met die bron.