Niemandsland

Het is soms net alsof ik in niemandsland ben. Interesses veranderen, televisie kan me nauwelijks meer boeien. Boeken pak ik op en leg ik weer weg. Het liefst ben ik alleen, wandelend door de weilanden en bossen. Er zijn weinig onderwerpen die me nog boeien. Ik zoek en voel het verder in mijzelf. Heus niet makkelijk want de denkkap zit vol met oordelen over mijn nieuwe houding in dit niemandsland. Ik moet er zelf ook wel aan wennen. Ik moet hier doorheen zien te komen, de poort is ergens maar ik ben er nog niet klaar voor. Ik weet niet hoelang deze fase nog duurt. Dat is nooit van tevoren te zeggen. Alles heeft zijn rijpingstijd nodig. En dat is voor een bezige bij zoals ik niet makkelijk en dat maakt het tot een noodzakelijk leerproces.