Kattengat

Dit jaar was er weer een drang of beter gezegd een roep om terug te gaan naar het Kattengat. Verstilling, herkenning, heimwee, verbazing en onbeschrijflijke schoonheid daar werd ik mee vervuld. En ergens lag er een gespleten steen, symboliserend mijn stoffelijke en wezenlijke kant die op elkaar passen. Ze hebben ieder hun authentieke vorm. Samen vormen ze een eenheid. Die steen ligt buiten op tafel en neem ik soms in mijn hand en begeleid me verder op pad. Deze reis werd me duidelijk, dat als dit stoffelijke leven afgelopen is, mijn lichaam verbrand mag worden. De as mag verstrooid worden over het Kattengat. Dan vloeien wezen en stof ook symbolisch over in elkaar, zolang nodig is. Ik weet hoe lang ik nog heb te gaan.