Gespleten

Verleden, nu en toekomst. Hoe sterk kan je voelen dat je in ontwikkeling bent en dat je die verandering ervaart terwijl je ook duidelijk voelt dat je omgeving aan je trekt. Gespleten heet dat gevoel en daar tussenin bevind ik mij. Ik kijk ernaar en laat me soms door het verlangen naar dat wat ik ken en dat wat komen gaat opjagen. Ik zie wat ik doe alleen is het nieuwe soms nog te nieuw, te onduidelijk en val ik nog even terug op dat wat ik ken terwijl dat ook steeds minder aantrekkelijk word.

Nieuwe vormen

Geleidelijk aan smelten gewoontes, houdingen en patronen die aan mij verbonden zijn. Dat merk ik aan de reacties van mensen om mij heen. Energie wordt gedeeld en ontvangen. Ik ben me er nog niet altijd bewust van wat en hoe ik het doe. Dat zal nog groeien. Welke nieuwe vormen er tevoorschijn komen na helemaal te zijn gesmolten dat is me nog niet duidelijk. Die zal ik wel herkennen op het moment dat alles voldoende gerijpt is.

Knappe koppen

En steeds weer wordt er wat nieuws ontdekt door knappe koppen. Jarenlang wordt er gestudeerd op teksten en feiten en daarop baseert men weer wat nieuws. En dat nieuws is na een tijdje weer oud nieuws want men ontdekt weer wat nieuws. Wetenschappers zijn mensen die vanuit het denken iets beweren. Het bepaald veel want men richt zich op cijfers en feiten en neemt daarop beslissingen. Een raar fenomeen eigenlijk waar men veel van af laat hangen door een grote groep mensen die beslissingen nemen. Ze voelen zich door wetenschappelijk gebaseerde feiten gesteund. Eigenlijk wel heel jammer dat men het daar van af laat hangen. Er is ook zo iets als innerlijke wijsheid waar je naar kunt leren luisteren en die je veel verder brengt op het pad van bewustzijns ontwikkeling.

Lessen of samenloop van...

Hoe is het mogelijk dat alles tegelijk komt. Drukwerk afgekeurd, zending mappen terug gestuurd, optreden wat niet doorgaat, meningsverschil over beleid, verlenging telefoon loopt niet zoals afgesproken, afspraken die worden afgezegd, onenigheid over roosters. Begrijpen doe ik het niet. Er is wel boosheid en irritatie. Ingewikkeld als het allemaal tegelijk komt. Zijn het lessen die ik te leren heb of is het een samenloop van omstandigheden? Pfff, het is wat het is en ja ik kom er wel doorheen.

Verder gaan

Wanneer ik verder loop op het pad van bewustzijn laat ik meer en meer los. Ik luister steeds minder naar de mening of het oordeel van de ander omdat mijn bewustzijn aangeeft wat te doen. Relaties krijgen een andere betekenis en dat wordt niet altijd in dank afgenomen. Ik kan niet meer anders want ik schrijd voort op dit pad zodat de ontwikkeling doorgaat. Taakgericht bezig zijn, nog wel op zoek naar een evenwicht. Toch is dit de enige manier om verder te komen, er doorheen te gaan.

Puberen

In mijn bewustzijnsontwikkeling ervaar ik verschillende stadia. Op dit moment herken ik puber gedrag zoals ik dat in mijn mens ontwikkeling ook ervaarde. Onderzoeken, grenzen verleggen, me verzetten, nieuwsgierig erop uit trekken, ondernemend en lekker mijn eigen zin doen. In mijn eentje, nieuwe ervaringen opdoen, ongebonden en dat deed ik toen als teener ook al. Grappig dat het nu weer naar boven komt. Ik heb het even nodig en weet dat ik er gesterkt doorheen kom. Gerijpt om de volwassen fase in te gaan.

Muisje

Knibbel, knabbel, knuisje,
wie knaagt daar aan mijn denkhuisje???

Valkuilen

Regelmatig kom ik ze tegen, die valkuilen. Pijnlijk soms als je in zo'n kuil stapt. Prettig is het om ze op tijd te signaleren, dan kan je er naar kijken en vragen wat het je wil zeggen of je loopt er omheen. Eigenlijk zijn valkuilen leermomenten. Het is handig om je sensor open te zetten, waardoor je op tijd zo'n valkuil signaleert. En soms trap ik in een valkuil en blijk ik zo'n leermoment juist nodig te hebben om verder te komen op het pad van mijn ontwikkeling.

Gejaagde wereld

Het leven raast, jachtende mensen om mij heen.
Crisis hier en hectiek daar.
Crazy hoe mensen doldraaien door het denken.
Ze rennen en vliegen, opgejaagd door commersie en hebzucht.
Stil, stil, rust, rust.
Oppassen dat ik niet mee ga hollen.
Gewoon dat doen wat voor mij bedoeld is.

Non-dualisme

Hoe krijg je toch het evenwicht tussen drukke tijden en rustige tijden, hoe krijg je balans in licht en donker of tussen rijk en arm, dag en nacht, veel en weinig. Als je in het midden bent in het nu, dan zijn die uitersten er niet. Elke keer weer krijg ik ermee te maken en schommel ik tussen uitersten. Het gaat heen en weer en ik ben er onderdeel van. Wel versus niet, hollen en stilstaan en ik kijk naar wat er gebeurt en hoe ik er op reageer. Wel blijf ik steeds meer bij het midden, het nu, maar er zitten uitschieters bij die bepaald worden door emoties.
Daardoor weet ik dat ik mens ben en als mens leef met alles om mij heen.

Delen en geven

Het is leuk om te geven en het is mooi om te delen. Maar wat deel je eigenlijk en met wie deel je wat? Er zijn zoveel manieren om te delen in het huidige tijdperk via twitter, facebook, mails, blogs, en laten we niet vergeten door te praten, acteren, preken, zingen en noem maar op. Soms heb ik de neiging om alles te willen delen en het uit te willen schreeuwen terwijl ik een ander moment het liefst onder wil duiken en alleen wil zijn. Het blijven woorden, gebaseerd op overtuigingen, ervaringen en inzichten die je deelt en een ieder interpreteert ze op een eigen wijze. Soms lopen woorden vloeiend over naar de ander, een andere keer nemen ze een onverwachte wending en maken ze iemand boos of verdrietig.

Façades

Gezichten, ze zijn boeiend omdat er veel achter verscholen ligt. Ogen spreken terwijl woorden verhullen. Het is een façade waarachter mensen zich verstoppen of waarmee ze juist naar buiten willen treden. Mensen spiegelen zich aan elkaar, dus aan hun buitenkant. In die spiegel zijn vaak emoties zichtbaar die onder lagen verborgen liggen. De ware aard ligt achter die façades. Het brengt je bij de zuivere bron waarin je verbonden bent met alles.

Leermomenten

Door me één te voelen in de aanwezige energie ontstaat er gelijkwaardigheid. Er ontstaat ruimte achter de woorden waardoor deuren opengaan. Op een gegeven moment zijn er zelfs geen woorden meer nodig want alles is eenzijn. Ik ervaar het in rust en in mijn eigen omgeving. Zodra ik daar buiten kom verandert er regelmatig iets in mijn houding en voert mijn denken de boventoon. Mooie leermomenten om te oefenen en aan te werken.

Een lied

Bankje in het bos
bladeren vallen naar beneden
gedachten laten los
inzichten worden betreden.

Wat je vanuit rust ziet
is een helder verlangen
een wonderschoon lied
aan dit leven behangen.

Werk en los zijn

Er zijn van die momenten dat het werk me compleet opslokt. Er zijn gewoon opdrachten die af moeten en klussen die gedaan moeten worden. Het is dan niet makkelijk om contact te leggen met mijn innerlijk proces en daar ruimte voor te maken. Het denken overheerst want er moet nog van alles gedaan worden. De nadruk ligt op zo'n moment ook op het moeten en dat is eigenlijk een neerwaarts drukkende spiraal. En dat werk en die klussen heb ik ook weer nodig om in mijn onderhoud te kunnen voorzien en de kosten te betalen van hypotheek, gas, water en licht en om wat eten op de plank te hebben. Soms wil ik alles wel stoppen en overboord gooien om niets meer te hoeven. Gewoon gaan zoals het me ingegeven zou worden, vol vertrouwen dat het wel goed komt. Ooit zal ik los zijn en dat oppakken en ga ik die weg volgen. Ik weet het, alleen weet ik niet wanneer dat moment er is. Dus ploeter ik nu nog even door met werk dat gedaan moet worden.

Smelten

Ik probeer dat wat ik als herinnering meedraag en dat waar ik naar toe getrokken word te onderscheiden. Dan sta ik in het nu moment en voel de prikkels van toen en straks met elkaar stoeien. Een lastige prikkel om van me af te schudden. Het begint met zien en erkennen. Op een gegeven moment zal ik het doorzien en laat ik me niet meer door die prikkels afleiden. Die drie zullen zich met elkaar versmelten en ik kan prikkelloos verder gaan.

Overheen

Wat ik merk als ik voor een situatie sta is dat ik er steeds meer overheen kijk. Ik blijf niet meer stil staan of hangen voor die situatie maar kijk verder wat er achter ligt. En dat biedt ruimte, een enorme wijds gebied waardoor zo'n situatie dan ineens heel nietig wordt. Het lukt me niet altijd om er overheen te kijken. Soms houden oude patronen of gewoontes me juist in een situatie en laat ik me daardoor beïnvloeden. Alles heeft zijn tijd nodig. De ontwikkeling gaat door.

Malle molen

Als een draaimolen waarop paardjes, fietsen en auto's gaat het leven door. In het midden een zuil, bekleed met spiegels. De malle molen draait in een wisselend tempo dag en nacht. Het kan er druk zijn met mensen groot en klein die een plekje zoeken om zich rond te laten draaien. Ik sta erbij en kijk naar de spiegels, waarin het leven dat zich achter mij afspeelt weerspiegeld wordt terwijl mensen in de molen meedraaien. Soms duizeld het me even, maar er zijn ook stille momenten. De wereld spiegelt zich in de malle molen van het leven.

Het is...

Wanneer is iets goed en wanneer is iets niet goed? Wanneer doe je iets goed? Eigenlijk bestaat het woord goed niet. Het heeft geen betekenis, het is een oordeel. Anderen geven een oordeel of iemand geeft een oordeel over zichzelf. Het is altijd goed. Niemand begint aan iets om het niet goed te doen. Je begint aan iets wat uiteindelijk is. Dus tussen goed en niet goed ligt ' het is'. En het is zoals het is. Er hoeft niets na deze woorden te komen. Het is zoals het is, meer niet.

Cowboy

Op dit moment voel ik me een cowboy, op een paard rijdend door de landen en heuvels, met tassen vol ervaringen en inzichten, niet wetend wat ermee te doen. Ik kijk rond en neem waar, herken situaties en omgevingen, ontmoet mensen en luister naar hun overtuigingen. Het denken van het mensbewutzijn en van het wezensbewustzijn vermengt zich. Mijn denkknop kan ik steeds beter aan en uit zetten. Zogenaamde zekerheden mogen overboord. Het is tijd om nog meer te ruimen en filteren tot dat ene wat uiteindelijk overblijft.

Wetenschap en spiritualiteit

Als je in de zorg werkt heb je te maken met bijscholingen. Dan hoor je hoe vanuit wetenschappelijke hoek alles vanuit onderzoeken wordt onderbouwd met statistieken en cijfers. Mensen rekenen en vertrouwen op de wetenschap en het geeft velen bij hun ziekteproces steun. Alles wordt gemeten en getoetst en weer samengebracht in cijfers die belangrijk zijn voor het verdere verloop. Vanuit mijn bewustzijns inzichten brengt het me ook wel in verwarring. Wat zijn veel mensen afhankelijk van de wetenschap en staan daardoor ook steeds verder van hun eigen gevoel en inzichten. Het leven wordt dan veelal opgehangen aan papieren en cijfermatige fictie wat enorm gevoed wordt door de financiële belangen. Ik sta erbij en kijk er naar en weet mijn weg daarin nog niet zo goed te vinden.

Klaar wakker

En regelmatig komt het voor dat ik in bed stap, een uurtje slaap en klaar wakker ben. Of dat ik niet in slaap kan komen. Energieën voel ik door me heen gaan, het denken switcht aan en uit. Het is niet zo zeer piekeren maar meer kijken naar wat er allemaal gebeurt en voelen wat dat met mij doet. Het is of ik in een soort open veld ben waar ik naar het leven sta te kijken. Op een bepaald niveau begrijp ik het leven en past het zoals het is. Als ik er vervolgens over ga denken dan zoek ik naar verklaringen en oplossingen. Het vermoeid niet, het is meer verwonderen en onderzoeken om vervolgens een paar uur later op te staan en aan een nieuwe dag te beginnen.

Kinderen

Als moeder ben ik voor de kinderen die het levenslicht via mij ontvangen hebben, een leerweg. Klein en afhankelijk, puber en dwars, volwassen en eigenzinnig, alle fases beleven we met elkaar. Het blijven kinderen, ik blijf hun moeder, een ieder met een eigen visie en inzichten en we leren van elkaar. Die uiteenlopende levenspaden volgen zo hun eigen unieke weg en op verschillende punten kruisen die wegen en komen we elkaar tegen. Soms ver weg en toch voelt het altijd weer als heel dichtbij.

Boven de wolken

Wanneer je boven de wolken komt is er een witte energie waarmee je je kan verbinden. Geen lijfelijke blokkades en vrij van gedachten. Dansen op het natuurlijke ritme en in anonimiteit verbonden met al wat is. Gewoon omdat het er is zoals het is, zuiver, puur en helder. En soms mag ik er even een kijkje nemen en vul ik me met die energie die zich dan tintelend door mijn lijf beweegt.

Geraakt

Soms voel ik me geraakt door een situatie of een voorval. Dan merk ik dat mijn denken de boventoon voert en ik het moeilijk van me af kan zetten. Emoties gaan met me aan de haal, gedachten malen door mijn hoofd, een ingewikkelde situatie om van los te komen. Op zo'n moment kan ik mijzelf maar niet in het nu plaatsen. Gelukkig is er dan muziek waar ik naar luister. Geleidelijk aan vermengd het onrustige brein zich met vertrouwde melodieën en kan ik me in de klanken en woorden neerleggen. Langzaam spoelen malende gedachten weg en kom ik weer tot rust.

Ezels

Een ezel staat symbool voor dienstbaarheid en draagt als dier de lasten. Ze kunnen koppig reageren en zijn nederig van aard. Ze kunnen van weinig leven en weten goed de weg terug te vinden waardoor ze een gids zijn op het levenspad. Wanneer er gevaar dreigt, blijven ze rustig zodat er geen paniek ontstaat.
Als mens symboliek staat de ezel voor volbewustheid en het uitdragen van de boodschap met voor een ieder een eigen taak. Werken in de anonimiteit en mens onder de mensen blijven ook al word je niet altijd begrepen. Doorgaan met de verworven inzichten, luisterend naar die innerlijke drang die ook deze ezel stapje voor stapje verder brengt op haar pad.

Dromen

Soms droom ik in symbolen. Het is me niet altijd direct duidelijk welke betekenis het heeft. Het inzicht kan veel later komen en dan blijft het sudderen. Dan zou ik in een boek of op de computer de betekenis willen opzoeken. Die handleiding ligt echter in mijzelf en de verklaringen daar probeer ik me dan mee te verbinden. Op dit moment is dat nog geen makkelijk proces. Alles heeft zijn tijd alleen wil ik soms sneller, dat ligt in mijn aard. Boeiend om ook naar dat gegeven van mij te kijken. Het is het spel van mij en mijn ontwikkeling.

Sinaasappels

Als ik 's morgens sinaasappels uitpers denk ik aan het proces dat een sinaasappel doorloopt voordat ik deze halveer. Het groeiproces aan een boom totdat de sinaasappel rijp is. Het plukken, het transport naar Nederland, vervolgens van de groothandel naar de supermarkt waar het in een schap wordt gelegd. Dan pluk ik een netje uit het schap, reken het af bij de kassa en laat ze vervolgens in de fruitmand rollen. Op een willekeurige ochtend zet ik de citruspers aan, snijd twee sinaasappels door en laat het vocht eruit persen. Giet het in een glas en drink het binnen enkele seconden op. Het sap prikkelt mijn smaakpapillen en die ervaring varieert van bitter tot zoet. Een heel proces voor zo'n mooie vrucht terwijl ik het in een paar seconden wegslik. Hoe bewust ben ik me eigenlijk van dat wat ik doe, wat er aan vooraf gaat en wat het gevolg is. Ik kan me alleen maar bewust zijn van het nu en daar bij stilstaan en ervaren.

Groei en bloei

In ontwikkeling van groei naar bloei.
Opengaan en stralen, kwetsbaar en pril.
Een kort moment van zuiver zijn.
Dat is de ware spil.

In ontwikkeling van groei naar bloei.
Stapje voor stapje verder gedreven.
De wereld van de wijsheid ervaren.
Ik ben ermee verweven.

In ontwikkeling van groei naar bloei.
De taal steeds beter leren verstaan.
Het laat me niet meer los.
Zo zal ik dit levenspad verder gaan.

Gesprekken

En na een periode van loskomen en weer opstarten valt het me op dat er zo weinig echt gesprekstof is. Mensen vertellen over wat ze gedaan en gezien hebben, wie ze ontmoet en gesproken hebben en de een heeft mooie verhalen terwijl de ander teleurgesteld is over de afgelopen vakantie periode. Ik vind het boeiend om met mensen over het bewustwordingsproces te praten en dan is het ook handig als ik zelf meer over mijn bewustwordingsproces deel.
Het afgelopen jaar ben ik er een beetje in gegroeid door regelmatig te schrijven en het lijkt me tijd worden om deze blog meer bekendheid te geven.

Aard van mijn wezen

Op reis naar waar mijn wezen thuis is
Een regenboog verscheen aan de lucht.
Er was een samenzijn wat zich vormde tot eenzijn.

Thuis komen bij de aard van mijn wezen.
Ik zou er langer willen blijven.
Maar er is nog zoveel te doen.

Een steen meegenomen van de plek.
Tastbaar bewijs, een sprekende herinnering.
Langzaam kom ik weer op gang.

Opruimen

En de vakantiietijd biedt het denken de gelegenheid om op te ruimen.
Geen telefoon, geen opdrachten, het wezen de ruimte geven.
Natuur, even weg om straks de draad helder en zuiver weer op te pakken.

Leeg hoofd

Mijn hoofd raakt leeg, het denken kost me moeite.
Impulsen pak ik op en daar handel ik naar.
Soms heb ik net het gevoel laveloos rond te lopen.
Dan knijp ik mijzelf om 'wakker' te worden.
Er zijn toch klussen die af moeten.
Straks vakantietijd, dan hoeft er niets.
Even niets, helemaal niets.
Dan zoek ik het water op en laat me dobberen in mijn kano.
Daar waar mijn wezen zich thuis voelt.

Duizend levens

Duizend levens passeren mij
van aalmoes tot hoogheid
als man of als vrouw
op warme en koude plekken.
Niets komt mij vreemd meer voor
het feest van de herkenning
betekenissen vallen weg
leegte maakt ruimte.
Deze tijd is
als een vlinder die ontpopt.

Vlindervrij

Beelden van een vlinder komen tot me, met transparante vleugels waarin de gedetailleerde haarvaatjes zichtbaar zijn. Deze onderzoekt de ruimte, wanden aftastend totdat deze wegvallen en niet meer nodig zijn. Dan zal ze verder gaan, vlindervrij, met de ervaringen en inzichten die ze gebruikt om haar taak verder invulling te geven.

Overboord

En steeds meer gooi ik vanuit het denken overboord. Vandaag zag ik allerlei overbodige informatie uit mijn keurig gescheiden schedel vertrekken. Vanuit mijn rechterkant waaide het over mijn linker hersenpan heen en vanuit mijn linkerkant waaide het over rechts heen. Vervolgens voelde ik een grondige ontwarring uit een kluwen die in de loop der jaren verstrikt was geraakt in mijn brein. Op deze wijze ontstaat er ruimte voor nieuwe informatie die voor een grotere kijk zal zorgen op mijn verdere levenspad.

Tijd

Vrije tijd, werktijd, vakantietijd, leeftijd, op tijd, leertijd, zomertijd, wachttijd, tijdloos, tijdstip. wat een woorden met tijd. Tijd heeft iets met klokken te maken. Dagen, uren, minuten, het verstrijkt allemaal. Het zijn momenten waar je niet bij kunt, waar je alleen maar van een afstand naar kunt kijken. Als je in contact bent met je wezen, met het nu, dan heeft tijd geen enkele betekenis. Je doet wat je te doen hebt en dat doe je op dat moment omdat het aangereikt wordt. Je kan tijd in het nu niet sturen alleen maar herkennen dat het er is en het er laten zijn dus eigenlijk ervaar je geen tijd. Er is ook geen discussie vanuit het denken. Je doet in het nu, waartoe je je uitgenodigt voelt. Op een gegeven moment word je echter wel uit het nu getrokken, vaak is de tijd daar de oorzaak van. Eettijd, werktijd, slaaptijd of noem maar op.

Zien en gezien worden

Een ieder ziet op zijn eigen wijze. Wat je ziet wordt gekleurd door je levenservaringen. Je hebt misschien zelf een beeld hoe mensen je zien en soms word je helemaal niet gezien. Er zullen mensen zijn die je in woorden vertellen hoe ze je zien of hoe belangrijk ze je vinden. Toch word je daarmee nog niet gezien zoals je jezelf ziet. Er kan een periode zijn waarin je niet gezien wordt omdat je in een trillingveld zit die anderen niet ervaren. Als je daar bewust van bent is het boeiend om naar anderen te kijken en te zien wat het met je doet als je niet gezien wordt. En als je daar doorheen bent maakt het niet meer uit wat je ziet en hoe je gezien wordt.

Balans

Ergens in het midden ligt de balans, het middelpunt, het evenwicht, de neutraliteit. Soms sta ik op dat punt en dan kijk ik links en rechts om mij heen. Het is een wankel evenwicht want ik kan ook weer uit balans raken, als mijn denken gaat wikken en wegen. Toch ervaar ik dat ik steeds dichter bij dat middelpunnt sta en minder snel uit balans raak door situaties of door anderen. Het is een puurheid die ik vanuit die balans ervaar diep verbonden met het zuiver zijn.

Bijzonder

Veel mensen willen graag bijzonder zijn. Het gaat dan eigenlijk vaak om gezien worden en erkenning krijgen. Uiteindelijk is ieder mens bijzonder, alleen ervaart men het niet zo. Wat maakt dat mensen zo graag bijzonder willen zijn is het unieke in denken en voelen, waardoor je niet altijd door iedereen begrepen wordt. Het heeft met trillingen in lagen te maken die zich tijdens de vele levens ontwikkeld. Ieder mens heeft zijn eigen bijzondere taak in dit leven en samen vormen we daarin één geheel. Met elkaar zijn we dus een bijzondere eenheid.

Lagen

In het bewustwordingsproces ervaar ik lagen. Laag voor laag pel ik af en ontstaat er steeds meer een heldere kijk. Ik onderzoek mijn denkhoofd, ruim op en maak leeg. Met emoties en ervaringen, gedachten en gevoelens, ga ik anders om. Het voelt als loslaten van vertrouwde patronen, weemoedig en leeg. Niet wetend wat er komen gaat geef ik me geleidelijk aan over. Een beetje dolend in niemandsland tast ik de omgeving af. Het is er licht, het is er mistig en soms zie ik een vage contour. Ik probeer vanuit rust en stilte het proces te ervaren en dat is niet makkelijk voor een bezige bij. Weer zo'n leermoment want alleen door een rijpingsproces zal ik elke laag van me af kunnen schudden en er doorheen kunnen gaan.

Verantwoordelijkheid

Soms voel ik me verantwoordelijk voor de dingen die gebeuren en dan vooral als iets niet goed verloopt. Het denken voert de boventoon en er ontstaat een negatieve spiraal. Mijn wezens energie kent dit niet maar op zo'n moment verstrik ik mij vanuit ervaringen en herinneringen in een doornstruik. Verantwoordelijkheid is eigenlijk een oordeel, een etiket wat ik op mijzelf plak. Gelukkig zie ik vaker wat ik doe als ik mijzelf soms vastzet in een struik. Wanneer ik dan naar mijzelf kijk weet ik steeds beter uit die ingewikkelde positie te komen en ervaar ik dat ik die processen nodig heb om verder mijn taak uit te kunnen voeren.

Gaia

Nu ik een woordje aan het voorbereiden ben voor dodenherdenking kom ik de naam Gaia tegen, de naam die staat voor oermoeder of de Godin van de aarde. Haar kernbetekenissen zijn: behoefte om in een lichaam te zijn; een persoonlijkheid te ontwikkelen; jezelf in de wereld te ontplooien. Als archetype staat geschreven: de initiatiefnemer, de uitdager, de pionier. Tot slot wordt er vermeld dat ze geboren is uit chaos. Grappig dat ik me hierin herken.

Voorbij de stilte

En steeds heb ik weer stilte nodig om te luisteren. Er is dan een woord of een zin, heel dichtbij en ik hoor dat het best als er geen ruis om mij heen is. In de stilte liggen antwoorden. En nu ben ik nieuwsgierig wat er voorbij de stilte is... Volgens mij ligt er een fantastische openheid als je voorbij de stilte bent. Geen twijfels veroorzaakt door het denken, geen verleidingen, niet worden afgeleid van de taak. Een zuiverheid die de mens helder laat ervaren wat te doen, alleen of met anderen waardoor er een schitterend harmonieus 'wereldbeeld' ontstaat.

Venijn

Ja en toen sprong ik en bleef toch nog aan een venijnige haak hangen. Pijn als herinnering uit mijn kindjaren, steeds weer een terugkerend patroon dat me blokkeerd. Dieper graven, onderzoeken om vervolgens geconfronteerd te worden met een verscholen moment waarin de blokkade ingewikkeld ligt. Ik kom er wel doorheen, ontwar en ontwikkel om het vervolgens op te ruimen en los te laten. Dan zal ik opnieuw springen en me volledig verlost voelen.

Vrijer en vrijer

En langzamerhand voel ik me vrijer en vrijer. Banden scheur ik los, zekerheden schop ik weg. De wereld gaat open op het moment dat ik de sprong maak. Ik besef het me terwijl ik nog wat rommel opruim, wat restjes wegveeg en me nog even veilig waan in deze schijnwereld. Ik kom eraan...

Tijd oh tijd

Uren, dagen, maanden, jaren, de tijd verstrijkt en mijn ontwikkeling gaat verder. Mooie momenten, zware momenten, lijfelijk ingewikkelde momenten, het speelt zich allemaal af op het pad van de verdere bewustwording. Mens wat kan je jezelf daarin tegenkomen. Niet altijd makkelijk en wonderlijk dat er op het juiste moment weer de juiste mensen voor me klaar staan. En gelukkig is de zomertijd er weer, langer licht, langer buiten kunnen zijn en 's avonds weer aan de wandel want dat heb ik zo nodig. Stilte om tot mijzelf te komen in dit proces. Ik wil mijzelf zuiver voelen maar dat is soms zo moeilijk door alle maatschappelijke ontwikkelingen en vraagstukken die op mijn pad komen. De balans daarin vinden dat is een enorme klus. En ik voel dat ik verder kom en groei, alles heeft zijn tijd, alles komt op zijn tijd...

Lente

En na een tijd van dobberen op zee kom ik in rustiger vaarwater. Ik sta open voor dat wat komen gaat. Er vinden nieuwe ontmoetingen plaats met mensen die mijn pad kruisen. Er is rust en ruimte om te ervaren. Er is stof tot nadenken en ik voel me als de lente. Zaden ontkiemen en schieten uit de grond, knoppen van verlangen barsten open. In bloemen, bladeren en vruchten zitten wijsheid en inzicht verpakt. Ze ontluiken, geurende kleurenpracht, het gaat bloeien, groeien en rijpen. Het wordt een vruchtbare tijd.

Dobberen

En soms is het een tijd van dobberen op het water. Verdwaald in mijn gevoelens en gedachten, er geen grip op kunnen hebben, verwarring alom en daardoor stuurloos op het water. Het ene moment rustig kabbelend, dan een straffe wind en wilde golven. Niet makkelijk die confronterende momenten tijdens gesprekken en mijn verwarrende gevoelens. Door afstand te nemen en de natuur op te zoeken ontstaat er geleidelijk aan meer rust. Uiteindelijk is het dit leerproces wat me verder brengt. Door zo'n fase heen gaan is de uitdaging waarna het allemaal wat evenwichtiger voelt.

Cijfers enzo...

Als ondernemer moet je vaak rekenen. De kosten, de uitgaven, de opbrengsten. Het gaat er wat mij betreft niet alleen om wat iets kost want uiteindelijk gaat het om wat het opbrengt. En dan bedoel ik niet zo zeer in financiële zin, maar juist in werkplezier of een nieuw contact of een mooie ervaring of een blij persoon. In deze maatschappij wordt helaas vaak gerekend in cijfers en materiële dingen en worden mensen en bedrijven er op afgerekend. Ik ben meer een mens van letters, woorden en daden dan van cijfers en tot nu toe heb ik daar prima mijn weg in kunnen vinden. Gelukkig heeft het me heel veel blije gezichten en waardevolle contacten opgebracht. Hoe zou de bank en de belastingdienst het vinden als ik daar een mooi foto jaarverslag van zou bundelen...

Nederigheid

Nederig zijn, dus niet afhankelijk zijn van macht, niet op de voorgrond treden. Als je nederig bent ben je één met je omgeving, je bent als het wuivende riet of een zingende vogel, een geurende bloem een sappige appel of een fris blaadje sla. Mensen laten zich opjagen door hun omgeving of worden gedreven door prestaties en carrières. Ik probeer in harmonie te zijn met alles om mij heen, zo goed mogelijk te luisteren naar wat ik hoor tussen het geluid en wat ik zie tussen het beeld. Het vraagt nog wel enige oefening want ik heb ook te maken met verleidingen en verlangens en wat doe je daar dan mee in dit proces...

Woorden en muziek

Verhalen bevatten woorden die weer opgebouwd zijn uit letters. Muziek bevat klanken die weer opgebouwd zijn uit noten. Verhalen en muziek zijn verbonden met gevoelens en emoties waar mensen een betekenis aan geven. Verhalen en muziek vormen de mens en er ontstaan herinneringen. Tussen de woorden en klanken ligt de stilte, de essentie, de bron. Ik schakel hier regelmatig naar toe en weet daar steeds meer naar te luisteren.

Andere betekenis

Wat een mens doet en laat krijgt meer en meer een andere betekenis. Muziek, gewoontes, normen en waarden, gedachten, emoties, het is er allemaal wel maar minder nadrukkelijk aanwezig voor mij. Ik begrijp het vanuit herinnering en herkenning en heb het niet meer zo nodig om er in mee te gaan. Eerst was ik bang dat ik daardoor koel over zou komen. Het tegendeel is waar. Ik voel me vanuit de kern juist verbonden met anderen en die is puur en onbaatzuchtig. Beetje bij beetje leer ik ermee om te gaan en het in het leven te passen naar alles om mij heen. Na het uitkomen ontvouwt zich blad na blad in een variabel tempo, precies zoals bij mijn wezen past.

Zakken en verbinden

In contact met mensen merk ik steeds meer dat ik eerst zak naar mijn oerbron om vervolgens verbinding te maken met die persoon. Dan kom ik op een andere wijze tot iemand waarmee ik me dan verbaal of non verbaal één voel. Het is eigenlijk heel mooi om te ervaren dat ik daardoor veel dichterbij iemand kom omdat je gelijkwaardig afgestemd bent in dat contact. Dat geldt voor leeftijdsgenoten, jongeren en ouderen. Ook bij mensen met een geheugenstoornis of een fysiek probleem ben je samen intens aanwezig. Wat een ontdekking, wat een lagen om doorheen te wroeten. Als ik vervolgens rust neem om te kijken en voelen zie ik het vage om mij heen verdwijnen en wordt het steeds meer helder. Het beklijft alleen nog niet zo, oude patronen hebben me nog vaak in de greep. Tja, zo blijf ik in beweging en onderzoek en struikel en sta op om te verwonderen en ga weer verder.

Splitsing

En steeds weer worden er keuzes gemaakt. Ik wil het niet altijd en het mooist zou zijn als het vanzelfsprekend loopt. Dat gebeurt ook wel in grote lijnen maar regelmatig sta ik voor het maken van een keuze. In een training werd ooit gezegd: "Als je voor een T-splitsing komt te staan, neem hem. Ik denk nog vaak aan deze woorden op het moment dat er een keuze van mij gevraagd wordt. Een T-splitsing nemen zonder na te denken of je links- of rechtsaf gaat, je neemt hem gewoon zoals het in je opkomt. Zo zou het met een keuze maken ook kunnen gaan. Neem een keuze zonder er al teveel over na te denken en volg je weg zoals die loopt. Diep van binnen weet ik hoe het loopt alleen kan ik er niet altijd even makkelijk bij en neemt het denken dan toch weer de overhand.

Territorium

Soms merk ik dat mensen moeite hebben met mijn energie en zich niet zo graag in mijn omgeving begeven. Ze houden liever afstand, weten niet zo goed raad als ze in mijn buurt zijn. Meestal merk ik dat te laat en weet daar dan niet zo goed mee om te gaan. Ik vind het ook vervelend als mensen zo reageren. Natuurlijk is het iets van die ander en zou ik het ook bij die ander moeten laten. Zo werkt het op dit moment echter niet. Het zal wel bij het proces horen waarin ik zit. Niet alles is te sturen of te behappen. Het mag er zijn en is zoals het is.

Wel en wee

Er gebeurt van alles om me heen. Ik sta erbij en kijk ernaar zonder onderdeel ervan te zijn. En soms welt er een golf van emotie door me heen. Tranen van het zien van de schoonheid en de eenheid die ik ervaar en tranen van het loslaten van herinneringen die er zijn. Zo wandel ik het pad verder en slinger door het leven. Steeds meer los van invloeden door nieuws en media, losser van verstikkende banden en gewoontes. Ik breek muren af, struikel en sta op. Ik stap verder en kijk om mij heen en gooi meer en meer uit die rugzak.

Weten en zien

Hoe ga je om met dat wat je weet en ziet. Soms kijk ik verder dan wat ik zie en weet ik meer. Door de samenwerking met mensen waardoor verschillende verbindingen ontstaan zie ik soms ontwikkelingen die een ander niet ziet. Ingewikkeld om mee om te gaan want je kan een proces niet beïnvloeden en je wilt er ook geen onderdeel van zijn. Hoe daarmee om te gaan is me nog niet helemaal duidelijk. Ik heb mensen nodig als spiegel en voor mijn verdere groei terwijl er regelmatig momenten zijn dat ik me terug wil trekken en een cocon om me heen wil weven. Het is ook niet altijd te delen met anderen dus op zo'n moment kijk ik naar de situatie alsof het zich buiten mij afspeeld. Ik sta erbij en kijk ernaar en probeer vanuit wezensenergie verder te gaan.

Dit leven

In dit leven hou ik me bezig met de kunst van het vereenvoudigen, in tekst en beeld, dat zich vooral uit in het schrijven, vormgeven en fotograferen. Dit alles wordt gedrukt of geprint op papier, gebundeld tot een boek of spel, afgedrukt op canvas en stickermateriaal of samengevat in een powerpoint presentatie. Daarnaast werk ik als verpleegkundige in de zorg, ik zing, lach en verwonder. Deze aardse bezigheden verbinden mij met alles om mij heen, dichtbij en ver weg. Ik merk dat er vele lijntjes lopen naar eerdere ervaringen, niet altijd even mooi. Ik val en sta op, ik strompel of ik sprint, hoe dan ook, ik loop mijn pad en volg de weg.

Drukke tijden

Er is veel werk op het moment. Hoe dan mijn tijd te verdelen tussen dat wat gedaan moet worden en de stilte om te luisteren en voelen wat in mij roept. Op zo'n moment vind ik het lastig om een evenwicht daarin te vinden omdat het werk veel energie opslokt en de denkkracht nodig is om alles op tijd af te krijgen. Gelukkig werk ik met plezier en weet ik dat zo'n drukke periode eindig is. En tussen alle gerichte denkmomenten in ontspruiten weer nieuwe ideeën en zie ik altijd weer volop mogelijkheden. Het is het spel tussen plicht en intuïtie, ontwikkelen en scheppen, loslaten en verder gaan in de stroom van het leven.

Natuurlijk

De natuur volgt zijn weg, er is geen routeplanner voor nodig. De natuur weet precies wanneer een knop uitkomt, er is geen agenda voor nodig. In de natuur is een samenhang van ongekende kwaliteit, er is geen wetboek voor nodig. De natuur ontwikkelt zich harmonieus, er is geen studie voor nodig.
De mens is onderdeel van de natuur. Toch kunnen we in deze tijd als mens nauwelijks invulling aan het leven geven zonder studie, wetboek, agenda en routeplanner. De natuur leeft een natuurlijk leven, terwijl de mens er steeds verder vandaan staat. Wat een contrast...